هنرمند صنایعدستی با بیان اینکه متاسفانه در مازندران کانال و سازمان مشخصی وجود ندارد که هنرمندانرا به سوی اقتصاد هنر هدایت کند، رسوخ صنایع دستی وارداتی به بازار را یکی از چالشهای صنایع دستی استان دانست.

حمیدرضا گل محمدی متولد چهارم بهمن 1337 ،ساکن شهرستان بابلسر ، هنرمند نوآور صنایع دستی کهبا  ابتکار و خلاقیت خود توانسته است  هنر صنایع دستی با نام کدو آذین که کنده کاری رویکدو تزیینی و ساخت انواع صنایع دستی با این نوع کدو را به  ثمر برساند ، این خلاقیت در هنر صنایع در سال79 توسط مدیریت وقت صنایع دستی استان مازندران حسین صابری به عنوان یک نوآوریو کاری منحصر به فرد در صنایع دستی شناخته شد و با دریافت کارت شناسایی در این رشتهو دریافت پروانه تولید کارگاهی با نام حکاکی و نقاشی روی کدو به فعالیت خود در اینزمینه ادامه دهد و با شرکت در نمایشگاه های متعدد داخل استان و خارج استان آثار خودرا به نمایش بگذارد.

این هنرمند نوآوردر صنایع دستی در گفت و گو با ایسنا مازندران،با اشاره به اهمیت نقش صنایع دستی درتوسعه گردشگری در مازندران گفت:  صنایع دستیبخش مهمی از گردش مالی صنعت گردشگری  را بهدوش می‌کشد، مازندران هم از استان‌های غنی در عرصه صنایع دستی بوده اگرچه این صنعتاستان هنوز به شهرت ملی و بین‌‌المللی نرسیده، اما هنرمندان زیادی در این استان حضوردارند که آثاری بدیع و زیبا از خود به جای گذاشته‌‌اند.

وی افزود:از غربتا شرق مازندران می‌توان صدها نوع محصول را دید که نتیجه نوآوری و هنرِ هنرمندان صنایعدستی مازندران و فرهنگ بومی و سبک زندگی این استان است، از ظروف چوبی تا انواع بافته‌هایپشمی، حصیری، نخی و لباس‌ها و عروسک‌ها با این حال صنایع دستی مازندران هنوز با جایگاهیکه مطلوب آن بوده فاصله دارد.

گل محمدی بابیان اینکه هر حرفه‌ای در جامعه نیاز به اقتصاد و بازار‌یابی داردریال تصریح کرد: کسانیکه وارد دنیای هنر می‌شوند باید جنبه‌های اقتصادی آن را در نظر بگیرند تا بتوانند برایپایدار ماندن در آن گام‌های مستحکمی بردارند، صنایع دستی هم از این قاعده مستثنی نیستحتی می‌توان گفت وضعیتی ویژه در این زمینه دارد.

این هنرمندصنایع دستی با اشاره به چالش‌های موجود در جامعه صنایع دستی افزود:  اندیشه اقتصاد هنر از سال‌های دور در کشور وجودداشت، به‌طور مثال اگر به رشته صنایع دستی وارد شویم و کمی به تفحص و پژوهش بپردازیم،خواهیم دید که هنرمندان صنعتگر در آن زمان‌ها بر اساس نیاز جامعه، شم اقتصادی‌ و کاربردتولیدات هنری در جامعه به فعالیت می‌پرداختند و آنگاه دست به تولید صنایع‌دستی می‌زدند.

وی خاطرنشانکرد:می‌توان به نیاز جامعه در زمان‌های بسیار دور اشاره کرد، مانند زیر‌اندازهایی کهبرای استفاده در منازل بر اساس موقعیت جغرافیایی و اقلیم بر اساس مواد طبیعی موجودساخته می‌شد،محصولاتی که دارای ارزش هنری بودند و از نظر اقتصادی نیز در‌آمدی عایدصنعتگر مربوطه می کردند.

  گل محمدی افزود: هنرمند ایرانیبه اقتصاد هنر اشراف داشت و آثار خود را به گونه‌ای به بازار عرضه می‌کرد که کاربردداشته باشد تا بتواند امرار معاش هم کند، اما این فرآیند در این برهه زمانی کمرنگ شد.

مبدع صنایع دستیروی کدوهای تزئینی گفت: در جامعه کنونی با وجود این‌که دانشگاه‌ها با ایجاد رشته‌هایهنری ، اشخاصی را به عنوان هنرمند دانش‌آموخته به بازار کار فرستاده‌اند، نتیجه مناسبیدر هنر و صنعت نمی‌بینیم، چون بیشتر آن‌ها در اقتصاد هنر خبره نیستند و در دوران تحصیلواحدی را به نام اقتصاد هنر نگذرانده‌اند، بنابراین دچار بحران می‌شوند و می‌گویندکه هنر در ایران خریدار ندارد، به همین دلیل اخیراً جامعه دانشگاهی اقدام به ایجادرشته‌ای به‌نام اقتصاد هنر کرد تا با تربیت دانشجویان بتواند معضل اقتصاد هنری را برطرفکند.

این هنرمند مازندرانیافزود: این موضوع یک حلقه گمشده در دانش مدیریتی هنر کشور به حساب می‌آید و تا رسیدنبه حضور اقتصاد هنر در بدنه هنری کشور، راه بسیار زیادی باقی مانده است، ما در جامعهبا معضل اقتصادی و کار‌آفرینی دانش‌آموختگان توسط خودشان روبه‌رو هستیم.

وی گفت:امیدوارمروزی برسد که دانشجویان ایرانی در زمان فارغ شدن از تحصیل و ورود به جامعه کار‌آفرینباشند و با توجه به رشته خود بتوانند در مشاغل آزاد مشغول کار شوند.

گل محمدی تواندشتیبا بیان اینکه یکی از آسیب‌های وارد شده بر هنر به ویژه هنر صنایع دستی در ایران ایناست که با رشد صنعت و ارائه وسایل صنعتی در جامعه و استفاده از آن در زندگی روزمره،نقش هنر و کاربرد ابزار و وسایل هنری در زندگی کمرنگ شد، تصریح کرد: از دیگر آسیب‌هایوارده بر هنر به ویژه در استفاده نکردن مردم از صنایع دستی بومی، ورود بی‌رویه صنایع‌دستیچینی است که با دستگاه CNC تولید و با کمترین قیمت وارد کشور می‌شود، عامه مردم با توجه به داشتناقتصاد ضعیف نمی‌توانند از صنایع دستی بومی بهره‌مند شوند، البته این موضوع در تمامرشته‌ها صدق می‌کند.

این هنرمند نوآورو کار آفرین مازندرانی در باره هنر خود نیز خاطرنشان کرد: در رشته صنایع دستی طرحیرا با عنوان کنده کاری روی کدو تزئینی آغاز کردم و توانستم با این کار دست به یک نوعابتکار بزنم که منجر به کارآفرینی هم شد، اوایل کار فعالیت‌های من فقط جنبه تزئینیداشت اما در طول حضور خود در نمایشگاه‌های مختلف صنایع دستی به این نتیجه رسیدم کهبا توجه به زحماتی که متحمل می‌شوم باید از این هنر در‌آمدی هم داشته باشم، به مروربه تولید آثاری پرداختم که علاوه بر جنبه‌های تزئینی در خانه هر شهروند ایرانی جنبهکاربردی هم داشته باشد.

  وی افزود:در این راستا علاوه بر تولید آثار حجمی تزئینی و تابلو‌های تزئینی ، به تولید آثاریمانند گلدان‌های دیواری، رومیزی، آویز، ساخت انواع آباژور دیواری و رومیزی، آینه‌هایدیواری با تزئین معرق کدو زینتی، ساخت سه‌تار و دوتار با کاسه کدو تزئینی، جای خلالدندان، جا‌قلمی، جای دستمال کاغذی، قندان، صندوقچه‌های کوچک و ظروف مصرفی با روکش معرقکدو تزئینی، جای شکلات‌ و بسیاری از آثار دیگر که هم جنبه تزئینی و هم جنبه کاربردیدارند، پرداختم  این محصولات قیمت مناسبی همدارند و خانوارهای طبقه اقتصادی متوسط هم می‌توانند آن‌ها را خریداری کنند.

گل‌محمدی بابیان اینکه یک هنرمند در صنایع دستی می‌تواند در طول سال دست به آفرینش آثار هنری ارزشمندیبزند که ماندگاری داشته باشد و به عنوان اثری زینتی در مجموعه‌ها نگهداری شود،یادآور شد: اما با ابتکار اندیشه نیز می‌توان به تولید کارهایی با قیمت مناسب و درتوان خرید همه اقدام کرد تا هم مردم بتوانند از آن بهره‌مند شوند و هم هنرمند از نظراقتصادی‌ موفق باشد.

این هنرمند اظهارکرد: متاسفانه در ایران کانال و سازمان مشخصی وجود ندارد که هنرمندان را به سوی اقتصادهنر هدایت کند، اگر این سخن را مطرح می‌کنم به این دلیل است که بیش از 3 دهه در مازندرانفعالیت هنری و صنایع دستی دارم و شاهد بودم که هنرمندان زیادی در عرصه اقتصاد هنر موفقنبودند و حتی برخی نیز از تولید دست کشیدند.

گل محمدی تواندشتی  با بیان این‌که در جامعه ما فقط در تئوری و کلاماز هنر حمایت می‌شود، خاطرنشان کرد: بیشتر هنرمندان درآمدی برای گذران زندگی خود ندارندو از هنر به عنوان یک تفنن و  نه برای تامینمعیشت خود استفاده می‌کنند. حضور دلالان در عرصه هنر به ویژه صنایع دستی نیز آسیب بزرگیبه اقتصاد هنرمندان تولیدکننده زده است.

  وی بابیان اینکه چرا بایستی وضعیتی پیش بیاید که هنرمند صنایع دستی تولیدات خود را به خیابانو میادین ببرد و بساط پهن کرده و دست فروشی کند، ادامه داد: بیشتر بهره‌مندی مادی هنربه جیب واسطه‌ها می‌رود، ورود صنایع دستی ماشینی بی‌رویه از چین به ایران با قیمت پایینهم رفته رفته به اقتصاد هنرمندان آسیب وارد کرد و آن‌ها را به کنج عزلت کشاند.

این هنرمندصنایع دستی گفت: نبود برنامه‌ریزی و اندیشه اقتصادی در هنر و وعده‌های توخالی برایارائه تسهیلات به هنرمندان نیز از آسیب‌هایی است که دامن صنایع دستی را در جامعه گرفت.

وی در پایان افزود:پس از چهل سال گذشت از پیروزی انقلاب در فریدونکنار و بابلسر شاهد این هستیم که ازسوی ادارات میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری شهرستان های بابلسر و فریدونکنار حرکتهایی جهت تشکیل و ایجاد بازارچه صنایع دستی و اجتماع صنعتگران این عرصه در کنار همصورت گرفته است، هرچند دیر صورت گرفت اما جای امیدواری هست تا اینکه بتواند مسکنی جهتدرد هنرمندان صنایع دستی باشد.